strona głónamapa stronykontakt

Katarzyna z Sieny

Katarzyna była niezwykłą kobietą. Nie bała się przemawiać do królowych, królów i papieży, radząc im, jak się zachować, aby przynieść korzyści społeczeństwu. Korespondowała zpapieżem Grzegorzem XI i przekonała go, zwracając się do niego czule Babbo (tatuś), by opuścił Avignon i wrócił do Rzymu, aby zreformować kler i administrację papiestwa.

Urodziła się w 1347 w Sienie we Włoszech, w rodzinie zamożnego farbiarza, jako 23 dziecko swego ojca. Jako sześcioletnie dziecko miała pierwszą wizję Jezusa, co zadecydowało, że w tak młodym wieku postanowiła poświęcić się Jego służbie. Przestała jeść mięso i rozwinęła głęboką miłość do świętych. Kiedy osiągnęła wiek odpowiedni do małżeństwa, odmawiała wszelkim próbom rodziny zaplanowania jej małżeństwa. Oświadczyła: „Mam bogatego i potężnego Męża [Jezusa], który nigdy nie pozwoli mi umrzeć z głodu i jestem pewna, że nigdy nie pozwoli mi pozostać bez jakiejkolwiek rzeczy, której potrzebuję". Poruszony szczerością ojciec, zgodził się i pozwolił swej córce czynić zgodnie z jej wolą.

Teraz, gdy miała zgodę swojego ojca, Katarzyna spędzała dzień i noc w swoim pokoju modląc się, medytując i poszcząc. Ledwie tykała jedzenia, które było jej przynoszone i rzadko opuszczała swój pokój. Kiedy miała lat szesnaście, dostała pozwolenie, by przyjąć czarno-biały habit Sióstr Pokuty Świętego Dominika - Mantellate. Będąc członkiem Mantellate, Katarzyna miała teraz swobodę słuchania „uczonych rozmów kaznodziejów i przynajmniej w części zaspokojenia swojej tęsknoty do głębszego poznania swej wiary".

Od tego momentu ascetyzm Katarzyny wzrastał. Przez trzy lata ledwie jadła i spała, nigdy nie opuszczając swojego pokoju, zwyjątkiem, kiedy szła na mszę i na posługi w San Domenico. Jedyną osobą, z którą rozmawiała, był jej spowiednik. To właśnie podczas tego intensywnego okresu modlitwy, medytacji, omal bez pobierania pokarmu, wzmocniła swą wolę i rozwinęła intuicję i drugie postrzeganie. Do tego czasu pokarmem Katarzyny była garść surowych ziół. Utrzymywała ją miłość do Jezusa. Ponieważ o nim myślała i kochała go tak intensywnie, jej biograf pisał, że był on z nią w każdym momencie: "Widziała Go, czuła Jego bliskość, słyszała Jego głos; Chrystus był obecny przy niej kiedy modliła się czy medytowała, czytała, czuwała czy spała". Pewnego dnia na skutek niezwykłej wizji, w której widziała Jezusa, Katarzyna zaprzestała już zupełnie przyjmować pokarm.

Po trzech latach samotności, Katarzyna, za sprawą boskiej inspiracji, powróciła do swojej rodziny i do świata. Zaczęła zajmować się chorymi, a w szpitalu prowadzonym przez zakon Santa Maria Della Scalla Katarzyna rozdawała jedzenie i ubrania biednym ludziom.

W 1370 r., po serii świętych wizji, w których otrzymała polecenie, aby opuścić swój pokój i pracować dla świata, Katarzyna zaczęła dyktować setki listów do mężczyzn i kobiet, królowych i królów, wpływając na duchowe odrodzenie regionów kraju podlegających Republice Sieny". Między innymi, dzięki wsparciu Katarzyny, w 1380 r. papież Urban VI pojednał się z Republiką Rzymską.

Katarzyna umarła tego samego roku.

W 1461 r. została kanonizowana przez Papieża Piusa II, a w 1970 r. Papież Paweł VI ogłosił Katarzynę z Sieny Doktorem Kościoła. W przeciwieństwie do innych Doktorów Kościoła, była kobietą, osobą świecką, była także niepiśmienna. Katarzyna prowadziła szczęśliwe życie aktywnej służby w imię Boga. Jej wiara i miłość do Jezusa umożliwiły jej życie bez jedzenia.

więcej w pliku do pobrania

Katarzyna z Sieny - plik do pobrania
Copyright © Medytacyjne Stowarzyszenie Najwyższej Mistrzyni Ching Hai w Polsce